ေလ့လာ၊ ဖတ္မွတ္၊ သင္ယူခဲဲ့သည့္အရာမ်ားထဲမွ ေကာင္းႏုိးရာရာမ်ားကုိ ၀ါသနာစိတ္အရင္းခံျဖင့္သာ ျပန္လည္ေ၀ငွျခင္းျဖစ္ပါေၾကာင္း

အန္ေဂ်လူး ေမတၱာအေႀကာင္း




(Angelus) ဟူေသာ ေ၀ါဟာရသည္ လက္တင္ဘာသာ ဆုေတာင္းေမတၱာ၏ ပထမစကားလုံးျဖစ္၍ “ေကာင္းကင္သိႀကားမင္း” ဟု အဓိပၸါယ္ရသည္။ ၄င္းေမတၱာကုိ အမိမယ္ေတာ္၏ ၀မ္းေတာ္တြင္ သန္႔ရွင္းေသာ ၀ိညာဥ္ေတာ္၏ တန္ခုိးေတာ္အားျဖင့္ ပဋိသေႏၵစြဲ၍ လူ႔အျဖစ္ကုိယူေတာ္မူေသာ
သားေတာ္ဘုရား၏ နက္နဲရာအခ်က္ကုိ ေအာက္ေမ့သတိရရန္ လြန္ခဲ့ေသာနွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကပင္ အမိအသင္းေတာ္က တစ္ေန႔သုံးႀကိမ္ ရြတ္ဆုိခဲ့သည္။ အမွန္အားျဖင့္ အန္ေဂ်လူး (စ္) ေမတၱာကို နံနက္ (၆)နာရီ၊ ေန႔လည္ (၁၂) နာရီ နွင့္ ညေန(၆)နာရီ တို႔တြင္ ရြတ္ဆုိေလ့ရွိခဲ့ႀကပါသည္။
အန္ေဂ်လူး(စ္) ေမတၱာကို နံနက္(၆)နာရီတြင္ ရြတ္ဆုိျခင္းဓေလ့သည္ ရေသ့ေက်ာင္းမ်ားနွင့္ ေက်ာင္းပတ္၀န္းက်င္တြင္ ေနထုိင္ႀကေသာ သူမ်ားကုိ နံနက္ေမတၱာဆုိရန္အတြက္ ေခါင္းေလာင္းတီးေပးျခင္းမွ စတင္ထြန္းကားလာခဲ့ပါသည္။
ေန႔လည္တြင္ ရြတ္ဆုိျခင္းဓေလ့သည္ ေန႔လည္ေမတၱာဆုိရန္နွင့္ ေသာႀကာေန႔မ်ားတြင္ သခင္ခရစ္ေတာ္ လက္၀ါးကားတုိင္ တင္ခံရျခင္းကို သတိရရန္ ေခါင္းေလာင္းမ်ားတီးျခင္းမွ စတင္ခဲ့ပါသည္။ သခင္ခရစ္ေတာ္၏ ဒုကၡစရိယာခံထမ္းျခင္းနွင့္ အေသခံေတာ္မူျခင္းကို ဂုဏ္ျပဳသည့္အေနျဖင့္ ေခါင္းေလာင္းမ်ားကုိ တစ္ခ်က္ခ်င္း ထုိးသည့္အခါ “ဂုဏ္ေက်းဇူးေတာ္ေမတၱာ” (၃)ႀကိမ္ ရြတ္ဆုိခဲ့ႀကသည္။ ေနာက္ဆုံး ယေန႔ေခတ္တြင္ ရြတ္ဆုိႀကေသာ အလိုက္မ်ား ျဖည့္စြက္ ရြတ္ဆုိခဲ့ႀကသည္။
ဤအေလ့အထကို (၁၄၆၅) ခုႏွစ္တြင္ ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီး ( Pope Calistus )က တူရကီလူမ်ဳိးမ်ား၏ ျခိမ္းေျခာက္မႈကို ဆန္႔က်င္ေအာင္ျမင္နုိင္ရန္အတြက္ ကက္သလစ္ဘာသာတူမ်ား အားလုံးကုိ ေန႔တုိင္းရြတ္ဆုိရန္ ဖိတ္ေခၚခဲ့သည္။ ညေနတြင္ ရြတ္ဆုိေသာ အန္ေဂ်လူး(စ္)ေမတၱာသည္ ရန္သူတူရကီမ်ား၏ ေဘးအႏၱာရာယ္မွ ကာကြယ္ေသာသေဘာ၊ သတိေပးေသာ သေဘာျဖင့္ အျပင္မထြက္ႀကရန္ ဘုရားေက်ာင္းေခါင္းေလာင္းမ်ားကို ညေန(၆)နာရီတြင္ တီးေပးျခင္းမွ စတင္ခဲ့ပါသည္။ ေမတၱာဆုိရန္လည္း ျဖစ္ပါသည္။
ထုိနည္းတူစြာ ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီး ဒႆမေျမာက္ ပီအူး(စ္)ကလည္း ခရူစူးတုိက္ပြဲ၀င္သူမ်ား ေဘးကင္းလုံျခဳံရန္အတြက္ ၄င္းေမတၱာကုိ ရြတ္ဆုိရန္ အားေပးခဲ့သည္။  ဤအေလ့အက်င့္သည္ ခရစၥတူးသခင္၏ ျမင့္ျမတ္ေသာ လူသားဘ၀ကုိ အစဥ္အျမဲ အထူးသဒၵါႀကည္ညဳိေသာ ဖရန္စစ္(စ္)ကင္ ရေသ့မ်ား၏ ျဖန္႔ေ၀ျခင္းျဖင့္ က်ယ္ျပန္႔လာခဲ့သည္။ အမွန္တကယ္အားျဖင့္လည္း (၁၃၁၈)ခုနွစ္ကတည္းကပင္ ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီး (Pope John 23)ကလည္း ဤအေလ့အထကို သေဘာတူမႈ ျပဳခဲ့ျပီးျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ (၁၆)ရာစုတြင္ ၄င္းေမတၱာကုိ တစ္ေန႔ သုံးႀကိမ္ရြတ္ဆုိရန္ ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီး အဆက္ဆက္မွ ပူးေပါင္း၍ အတည္ျပဳခဲ့ႀကျပီး ရြတ္ဆုိရန္ လုိက္ေလ်ာခဲ့သည္။
ယေန႔ေခတ္တြင္ ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီးကိုယ္ေတာ္တုိင္ တနဂၤေႏြေန႔မ်ားနွင့္ သီးျခားပြဲေတာ္ေန႔ႀကီးမ်ားတြင္ သူ၏တမာန္ေတာ္ နန္းေတာ္ျပတင္းေပါက္မွ ထြက္လာျပီး အန္ေဂ်လူး(စ္)ေမတၱာကုိ ဦးေဆာင္ရြတ္ဆုိေလ့ရွိသည္။ ၄င္းေမတၱာကို ဆုိေသာအခ်ိန္တြင္ ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီးဘက္မွ ႀကဳိတင္နႈိးေဆာ္မႈ ျပဳလုပ္ျခင္းႏွင့္ သူ၏ တမာန္ေတာ္ႀကီးနွင့္ဆုိင္ေသာ ေကာင္းႀကီးမဂၤလာမ်ားပါ ေပးေလ့ရွိသည္။
အန္ေဂ်လူး(စ္) ေမတၱာဆုိရာတြင္ ေခါင္းေလာင္းမ်ားကို ေအာက္ပါအစီစဥ္အတုိင္း တီးသည္။
၁) ဆုေတာင္းပတၳနာတစ္ပုိင္း ရြတ္ဆုိတုိင္း ေခါင္းေလာင္းကို သုံးႀကိမ္က် တီးေပးရျပီး
၂) ေနာက္ဆုံးေမတၱာ ရြတ္ဆုိေသာအခ်ိန္တြင္ (၉)ႀကိမ္တီးျခင္းျဖင့္ အဆုံးသတ္ရသည္။
အန္ေဂ်လူး(စ္)ေမတၱာကို ရြတ္ဆုိတုိင္း ဒူးေထာက္၍ ရြတ္ဆုိျပီး စေနေန႔ ညေနခင္းမ်ားနွင့္ တနဂၤေႏြေန႔မ်ားတြင္ မတ္တတ္ရပ္၍ ရြတ္ဆုိျပီး ေနာက္ဆုံး တတိယအပုိဒ္တြင္ ဒူးေထာက္ေပးရသည္။ (ထုိသုိ႔ ဒူးေထာက္ျခင္းသည္ သခင္ေယဇူး၏ လူ႔အျဖစ္ယူျခင္းကုိ ဂါရ၀ျပဳျခင္းျဖစ္သည္။
သုိ႔ေသာ္ ပါစကားကာလတြင္ အန္ေဂ်လူး(စ္) ေမတၱာအစား မယ္ေတာ္သခင္မကုိ ဂုဏ္ျပဳေသာေမတၱာ ( Regina Coeli) သီဆုိခ်ိန္တြင္ အျမဲမတ္တတ္ရပ္ရမည္ ျဖစ္သည္။

No comments: